1 Augustus: Triberg

Gisterenavond heb ik nog wel gelukkig alle formaliteiten voor het inchecken kunnen regelen. De eigenaresse is een Belgische en haar man is Duitser. Aangezien de eigenaresse Nederlands spreekt is dat wel handig. Met de formaliteiten kon ik ook verse broodjes voor vanmorgen bestellen. Ze gaan dan voor je naar de bakker en leveren het bij je deur af. Dus toen ik vanmorgen de voordeur opendeed, vond ik een mooi papieren tasje met heerlijke verse broodjes. 

Na het ontbijt gaan we op pad. Het zou weer een warme dag worden (mid 30 graden) en misschien vanmiddag regen en onweer. 

Eerst gaan we naar de bron van de Donau in Furtwangen. Er zijn meerdere bronnen van de Donau, maar eigenlijk is dit de officiële, omdat het het verst van de monding ligt.

Uiteraard is er maar een klein beetje water wat ergens de heuvel uit komt en dat heet dan de bron. Een beeld van de Romeinse god van de rivieren, Danuvius, waakt over de bron. Beetje een griezel is dat, maar goed. En het was er best druk ook nog.

Daarna gaan we naar de grootste waterval van Duitsland in Triberg. We wilden eigenlijk aan de bovenkant parkeren en dan langs de waterval naar beneden lopen, maar het was superdruk en nergens kon je meer parkeren. Dus gingen we maar naar het laagste punt, in het plaatsje Triberg zelf. Daar was een parkeergarage, die eigenlijk vol was, maar net toen wij er langs reden, leek er een plaatsje vrij te komen. En achteraf was dit de juiste beslissing. In de parkeergarage hadden ze ook een speciaal "Mannen parkeerplaats", waarschijnlijk omdat die een vreemde vorm had en dus moeilijk in te parkeren was? Via het dorp was er een looppad naar de waterval. Je moest er wel voor betalen (6 euro) en de hele beklimming moest je ook je mondkapje ophouden. Dat laatste viel niet mee, want je krijgt toch minder lucht met zo'n kapje voor je mond. Het is een mooie waterval en

hoewel het redelijk druk is, is het wel de moeite waard. Boven gekomen, besluiten we door het bos terug te lopen. Daar is het heel rustig en mooi. We pauzeren bij een grote steen om ons meegebrachte lunch te nuttige. Vincent was hier in oktober nog geweest en toen was er echt niemand bij de waterval en was er natuurlijk ook veel meer water. Maar het was wel leuk voor hem om te kunnen vergelijken. Ook had hij toen veel eekhoorns gezien, dus tijdens onze lunch zei hij "kijk ook goed om je heen, want ik weer zeker dat hier eekhoorns moeten zijn". En net op dat moment kwam een prachtig rood exemplaar voorbij. Helaas geen mooie foto van kunnen nemen. Later zagen we zeker nog 2 eekhoorns. Altijd leuk. 

Nadat we weer in het dorp waren aangekomen, gingen we de toeristenwinkel  met de duizend klokken bezoeken. Ze hadden nog veel meer prullaria, maar wel heel veel koekoeksklokken inderdaad. Waaronder een verschrikkelijk wanstaltig exemplaar, met schwarovskistenen. Het was wel bijna 23 duizend euro waard en ze hadden er afschuwelijk paars licht op geschenen. Echt voor geen goud zou ik die willen hebben. De houten exemplaren (ook wel duur hoor) waren veel mooier. 

Na de klokken, gingen we nog verder het dal in, op zoek naar de grootste koekoeksklok. Dit was een soort huis met bewegende figuren. Op het hele uur bewogen ze allemaal en als je er een euro in gooide, dan kon je het ook laten bewegen. 

Nog even boodschappen doen (ook voor de zondag, want op zondag zijn alle winkels dicht hier in Duitsland, behalve de bakkers) en dan weer naar ons huisje. Nog steeds geen regen of onweer, maar wel erg heet weer vandaag. 

Pas na het avondeten, vlak voor we naar bed gingen, kwam de regen. Het kwam echt met bakken naar beneden. Het onweer was er ook wel, maar niet zo fel. Omdat we op de bovenste etage zitten, hebben we voornamelijk schuine ramen, dus moesten we zorgen dat die goed dicht waren. 

Helaas was het nog wel een warme nacht, maar hopelijk is dat morgen beter.