18 Oktober - Chateau de Vianden

Na een avond en nacht met stevige regen, is het, na het optrekken van de bewolking, weer droog en enigszins zonnig. Vandaag staat een kasteel op het programma. Tijdens het ontbijt besluiten we dat het Chateau de Vianden wordt. Na een ritje met de auto parkeren we de auto net onder het kasteel. Een kleine klim en dan zijn we binnen. Er wordt 10 euro gevraagd voor de toegang, maar dat is zeker de moeite waard. Het kasteel is in 1977 gerenoveerd en ziet er prachtig uit. Ook heel mooi gedaan. 

Dit kasteel werd van de 11e tot de 14e eeuw gebouwd op de fundamenten van een romeins kasteel en een Karolingische toevluchtsoord voor monniken. In 1820 verkocht koning Willem I (graaf van Vianden) het kasteel en de inboedel en daarop  raakte het kasteel totaal in verval. In 1890 kwam het in bezit van de groothertogelijke familie van Luxemburg en dat is nog steeds zo. Maar in 1977 werd het overgenomen door de staat en die hebben het in zijn oude glorie hersteld. En hoe. Het is echt heel mooi geworden. Er is heel veel te zien. 

En we hebben geluk, want er zijn bijna geen toeristen en we kunnen alles heel rustig bekijken. We drinken ook heerlijk koffie (2x) in de koffiebar en in het museum wat erbij hoort kun je ook de resten zien van de romeinse nederzetting en is er ook een heel duidelijke film te bekijken over het ontstaan. 

Al met al zijn we een paar uurtjes bezig geweest. Daarna beklimmen we nog de heuvel die naast het kasteel staat, waardoor je een mooi overzicht krijgt. Initieel was ons plan om de stoeltjeslift naar deze heuvel te nemen en van daaruit naar het kasteel af te dalen. Maar dat is dan de keerzijde van "buiten het seizoen", want de stoeltjeslift was niet in gebruik. Dus moeten we zelf even klimmen. Het uitzicht is mooi en was de klim waard (viel trouwens mee hoor, want was maar 600m). Daarna met de auto naar het dorp, waar we nog een (verlaat) broodje eten aan de oever van de Our. 

PS. We hadden bij de koffie een heerlijke stukje appeltaart gegeten, vandaar de verlate lunch. Verder hebben we op aanwijzing van onze huisbezitter, toch de reservesleutel gevonden van het huisje (zie verhaal over onze aankomst). Dat is wel fijn, want nu hoeven we ons minder druk te maken dat we per ongeluk de deur dichttrekken terwijl de sleutel binnen is.