7 Augustus: Wutachschlucht

Onze laatste hele dag in Duitsland. Na het ontbijt ga ik even naar Veerle (de bazin hier) om wat van mijn schulden te voldoen. We hadden de grootste deel van de overnachtingen nog niet betaald (bij aankomst was Veerle een beetje te druk), we laten iedere dag broodjes bestellen en we hebben gisterenavond bij hen gegeten. Ik dacht "stel je voor dat er op de vertrekdag iets is met de pinautomaat" of dat de betaling niet lukt. Dat is voor mij te stressvol, dus ik doe het dan maar liever vandaag. Veerle vond het best, hoewel ze een beetje verdrietig was. Niet vanwege de betaling, want daar was ze natuurlijk blij om, maar vanwege haar slechtzittende mondkapje. Ze heeft een bril en een gehoorapparaat en moet ook nog ergens achter die kleine oren ook nog een mondkapje ophangen. Het is best lastig. Zeker voor bril- en/of gehoorapparaat dragers. Zal wel raar zijn voor ons straks, dat dat allemaal niet meer hoeft. Ik begin het al als normaal op te zetten bijna. 

Het zou mooi warm weer worden vandaag. We besluiten dan maar een "schlucht" te gaan doen. Dat is Duits voor ravijn en meestal loop je dan lekker in de schaduw met een snelstromend riviertje naast je. 

We gaan naar de Wutachschlucht, omdat ik ergens op internet had gelezen dat dat heel mooi was. 

Onze gids Vincent leidt ons naar de belangrijkste parkeerplaats van de schlucht, maar helaas is die echt overvol. Dus gaan we nog een stukje verder en vinden daar een parkeerplaats waar gelukkig nog plaats is. Even opnieuw oriënteren, want we beginnen dan niet helemaal aan het begin. We lopen eerst maar zonder precies plan, van de parkeerplaats naar de rivier. Dat is al een fikse afdaling. Daar staan wat picnicbanken en dan gaan we maar meteen aan de lunch, terwijl Vincent even uitzoekt naar welke kant we moeten gaan voor de mooiste bezienswaardigheden. We gaan naar rechts. We zijn al via een brug over de rivier gegaan, maar na een tijdje komen we weer bij een brug. Normaal had je echt langs de rivier kunnen lopen tussen die 2 bruggen door, maar er was blijkbaar een flinke aardverschuiving geweest en nu was het pad daar verdwenen. Omlopen via deze oever dan maar. Na de 2e brug lopen we door hoge planten op een heel smal paadje. We moeten steeds voor tegenliggers in inhammen gaan staan om elkaar te laten passeren. 

Het is jammer dat meer mensen deze schlucht vandaag hebben uitgekozen. Na dat paadje gaan we een beetje omhoog en worden de stenen natter en glibberiger. We komen bij een mooie waterval, waarbij het water door planten en mos naar beneden druppelt. Erg mooi om te zien. Vincent had ook nog een overhangende kloof gezien over het water, dus we lopen nog een stuk verder om dat te kunnen zien. Helaas was dat een beetje bedrog, want de foto's waren steeds van de onderkant van de rotswand, terwijl er ergens halverwege tegen aan liepen en door de vele bomen echt de basis ervan niet konden zien. Jammer. Maar de steenformatie was wel erg mooi. Nadeel van deze route is dat we precies dezelfde weg weer terug moeten lopen. Het is een hele tocht en alle high-lights zien we dus voor een 2e keer. Gelukkig is het nu ondertussen wel een stuk rustiger geworden en kom je niet veel mensen meer tegen. Na zo'n 11 km zijn we weer bij de auto. 

We tanken vast voor morgen en halen nog boodschappen voor het eten van vanavond en dan zit de vakantie (uitgezonderd de terugreis) er weer op. We hebben veel gewandeld (heerlijk) en het waren 2 mooie weken. Ik kan niet anders zeggen.