3 augustus 2022 - Brocken: de hoogste berg in de Harz

Vandaag zou het flink warm worden (30 plus) en dus een goed moment om het hoogste punt in de buurt op te zoeken. 

Vorige week hadden Erik en ik al kaartjes geboekt voor de stoomtrein die ons naar de Brocken zou brengen. Die kaartjes waren wel even een dingetje, want na betaling ontvingen we ze maar niet. Op vrijdag had ik een contact formulier ingevuld met de mededeling dat er betaald was, maar we niets hadden ontvangen. Maar daarop kregen we geen antwoord. Het weekend even afgewacht en toen er maandag nog steeds niets was, heb ik nog een email gestuurd met een vraag of ze uit willen zoeken wat er is gebeurd. Prompt kreeg ik dinsdag de kaartjes opgestuurd. Ik kon zien dat het adres waar ze naar gestuurd waren een typefout had. Maar gelukkig hadden we ze dus toch op tijd. 

En daardoor konden we vandaag met de trein. We moeten eerst 40 minuten rijden naar Schierke en na veel gedoe bij de parkeerapparaten (hier in Duitsland lijken de parkeerautomaten geen buitenlandse betaalkaarten te accepteren) en 1,5km lopen naar het station, zijn we toch ruim op tijd om de trein te halen. Als hij aankomt is hij eigenlijk al heel vol (Schierke is de laatste station voor Brocken) en komen we op het achterbalkon te staan. Achteraf een prima plek eigenlijk, want zo kon ik leuk foto's maken langs de trein. En we hoeven maar een half uurtje, dus staan is dan geen probleem. 

Bij aankomst op de berg (1141m hoogte) is het daar flink druk. Ik denk dat iedereen OF komt met de trein OF gaat met de trein. Ikzelf ben blij dat de trein ons naar boven heeft gebracht en dat we dus "alleen" hoeven af te dalen. Eerst gaan we even koffie drinken, waarbij de meneer van de kiosk de 2 zweden voor mij flink had uitgefoeterd omdat ze van alles hadden besteld, maar niet met cash konden betalen. Hij vond dat het wel heel duidelijk stond dat er niet met een kaart kon worden betaald. Ik vind het echt onbegrijpelijk dat zo'n groot en ontwikkeld land als Duitsland nog zo weinig met kaart wordt betaald en geaccepteerd. (Ze hebben hier trouwens ook nog de 1 en 2 cent stukken en betalen echt ook tot op de cent aan je terug). Gelukkig heb ik altijd een 20 euro biljet in mijn telefoon zitten, dus kon ik onze koffie en fris gewoon betalen, zonder risico ook aan de schandpaal te worden genageld. 

Daarna maken we een rondje berg, waar trouwens maar bar weinig mensen zich aan wagen. Waarschijnlijk gaan de meesten met de trein naar boven EN naar beneden en eten op de top nog even een bratwurst en vertrekken weer..hahah. Lekker generaliserend bezig ben ik. Het rondje is best informatief en de uitzichten zijn enorm. Helaas niet helemaal helder, maar je kunt echt heel ver kijken en Erik en ik herkennen de andere heuvels/bergen waar we al geweest zijn. Ik lees op internet dat de dichtstbijzijnde hogere berg op meer dan 200km ver ligt in het Ertsgebergte in het zuidoosten. 

We eten een broodje en dan gaan we aan de afdaling beginnen. Dat lijkt makkelijk, maar het was een heel moeilijk pad, maar wel uitdagend. Uiteraard hadden we vast wel een makkelijker pad kunnen kiezen, maar we namen deze. Het was zo moeilijk omdat het eigenlijk meer een soort rivierbedding was, dus vol met stenen waar je dus overheen moest proberen te lopen. Vier km lang alleen maar naar beneden kijken naar waar je je voeten neer moet zetten. Maar goed, de mensen die dit pad hadden uitgekozen om naar boven te komen hadden het veel moeilijker nog. Van sommigen waren we overtuigd dat die nooit de top zouden kunnen bereiken. Eenmaal in Schierke aangekomen moesten we nog een flink stuk door het dorp lopen en het was al over 5 uur, maar nog steeds boven de 30 graden. Dus dat was ook nog wel pittig. Elk stukje schaduw werd gekoesterd. Aangekomen bij de parkeerplaats hebben we onszelf nog maar even op een drankje getrakteerd, terwijl we keken naar de mensen die uit de zomerbobsleebaan aldaar kwamen. Altijd leuk, maar we hebben ons er niet meer aan gewaagd. 

Morgen wordt weer een warme dag, we zijn nog aan het bedenken wat we met die hitte nog kunnen gaan doen. Jullie horen nog!