2 augustus 2022 - Romkerhaller Wasserfall - Adlerklippe

Vandaag belooft weer een mooie dag te worden, dus we gaan weer wandelen. 

We gaan zo'n 8 km verderop naar de hoogste waterval van de Harz: Romkerhaller Wasserfall. We parkeren daar de auto en gaan op zoek naar de waterval. Hij moet langs de weg liggen en het had niets gescheeld of ik was er aan voorbij gelopen. Gelukkig wist Manon dat er een kikkerprins voor de waterval stond, want de waterval was echt bijna niet te zien. Een klein miezerig straaltje water kwam naar beneden waardoor je eigenlijk helemaal niet kon zien dat dit eigenlijk een waterval van 64m. Okee. Dat was dan de waterval. Hopelijk valt de rest van de tocht minder tegen. 

We lopen langs de waterval omhoog en zijn van plan de "blauwe" tocht te gaan lopen. Eerst komen we aan bij de bovenkant van de waterval. Uiteraard is daar ook niet veel te beleven. Voor de vorm neem ik een foto van Manon bij "de afgrond". Daarna lopen we verder en bij het eerste kruispunt is er al verwarring waar de blauwe tocht nou heen gaat. We besluiten het pad naar boven te nemen. Achteraf blijkt dat niet goed, we zitten veel te hoog. Op de Komoot app zie ik dat er een klein paadje van ons pad naar het eigenlijke pad loopt. Het begin is bijna niet te vinden, want hij is wat overgroeid, maar we gaan het er toch maar op wagen. Het wordt een heel avontuur, want over dit toch al kleine pad liggen diverse bomen. Soms kun je er met een alternatief paadje omheen, maar soms moet je toch gewoon over de bomen klimmen. En het lukt! En het was nog superleuk om te doen ook. Hoewel mijn souplesse, waarmee ik zelf dacht al die bomen te hebben overwonnen, niet echt op de foto te zien is..haha. 

Daarna lopen we een prachtig mooi breed pad waarbij steeds links en rechts van het pad prachtige rotspartijen te zien zijn. Bij het verste eind steken we de rivier de Oker over. Die hadden we tot nu toe steeds aan ons linkerhand en nu lopen we weer terug (en is hij dus nog steeds aan de linkerkant). Aan deze kant is veel meer groen, minder omgevallen bomen en steeds het gekabbel van de Oker. We klimmen ook hier weer op rotspartijen en komen aan bij Adlerklippe, waar ook nog een houten adelaar op gezet is. Hier heb ik wel even last van hoogtevrees. 

We lopen verder en komen een aantal dammen tegen in deze rivier. Maar ook nu staat het water overal erg laag. In een van de stuwmeren spelen een aantal kinderen in het water, maar verder is het op de route wel redelijk rustig. De mensen die je tegenkomt zijn erg aardig en netjes, of ze hangen aan de zijkant van een rots aan een touw. 

Een leuke wandeling, wederom (ja Harry) rond de 10km gok ik. 

Als we thuiskomen gaan we lekker lezen en bijkomen van ons avontuur. Het huis is nog steeds geweldig, hoewel het, zo onder het dak, wel warm is. Koelen is lastig, maar we doen ons best om de rolluiken dicht te houden voor de zon en als we er zijn gooien we alle ramen tegen elkaar open. De komende dagen worden erg warm, dus we zullen zien.