Maandag 21 Augustus - Los Angeles - de kring is rond!

Als we opstaan is de lucht helemaal betrokken. Dat is erg jammer, want dan zie je de zonsverduistering niet. Tenminste, niet hier, want we zitten eigenlijk niet noordelijk genoeg voor een volledige verduistering. Hij zal hier zo’n 80% zijn. We besluiten daarom toch maar gewoon op weg te gaan en dan op een geschikte plek te stoppen om te zien wat er te zien valt.

Zo gezegd, zo gedaan. De snelwegen hebben hier helemaal geen rustplaatsen, dus voor je het weet zit je lang vast op de snelweg. Dus zodra het kan proberen we wat meer naar de kust te gaan rijden, in ieder geval niet op snelweg 101. Maar ook hier is het lastig om een plek te vinden om te stoppen. Rond half 10 zien we wat blauwe plekken in de lucht aan onze rechterkant en daarom nemen we de eerste weg rechts. Dit blijkt een weg waar 4x per dag een auto langskomt, dus gaan we gewoon even in de berm staan. We hadden al brilletjes gekocht, maar die waren in eerste instantie niet nodig, want er waren zoveel wolken, dat je de zon beter met het blote oog kon bekijken. Maar gelukkig kwamen er ook wat blauwe gaatjes langs en dan was de bril erg handig. Rond kwart over 10 was hij zover als hij kon: voor ons was de zon nog maar een klein maantje geworden. Dat het donkerder werd konden we niet echt merken, vooral omdat het toch al somber weer was.

Dan volgen we zoveel het kan de kust weg. En we komen op de Airforce basis “Vandenberg”. Vincent wil dat even op de foto nemen, dus we stoppen bij de poort en Vincent en ik stappen uit voor foto’s. Als we klaar zijn lopen we terug naar de camper en worden staande gehouden door 2 luchtmachtdames. Er mocht geen stukje van de werkelijke poort op staan of andere gebouwen van de luchtmacht. Dus Vincent moest bijna al zijn foto’s verwijderen. Ik ben altijd meer van de close-ups, dus de mijne werden goedgekeurd. Was wel even spannend. Maar wel raar, want daarna lopen we gewoon naar de camper en de camper rijdt weer langs het hek, dus als je echt kwaad wil, dan neem je je foto’s gewoon vanuit de auto. Maar goed.

We rijden via Santa Barbara, Santa Monica en stoppen nog even in Venice Beach. Ik ken dit vooral van de straatartiesten en bodybuilders op het strand. Dat was nog steeds zo, maar Vincent liet ons ook zien waarom het hier “Venice” heet, vanwege de grachtjes met huizen er langs. Nooit geweten.

Daarna naar de camping, maar het is ondertussen al 6 uur en de avondspits is op zijn hoogst. We komen daarom pas tegen achten op de camping aan. Maar het is er goed, en schoon en gratis ontbijt. Dus goede camping om onze laatste nachten door te brengen.