26 juli - Königskrug - Achtermannshöhe - Oderbrück

Vandaag begint de dag met veel bewolking. Ook de temperatuur zal vandaag maar net boven 20 graden uit gaan komen als we geluk hebben. 

Erik haalt de broodjes en na het ontbijt smeer ik de broodjes voor de lunch en gaan we op stap naar Königskrug, of eigenlijk naar pension Königskrug in Braunlage. Hier is het startpunt van onze wandeling van vandaag. We gaan de Achtermannshöhe beklimmen (Wandeling 27 uit het boekje). Dit is de enige panorama top in de Harz die nog in zijn natuurlijke staat is. 

De weg begint met een bosbouwpad van grind, maar bij de eerste wegwijzer kiezen wij het "schweriger Weg" om dan via een rotsblokkenpad de hoogte in te gaan. Het is voor ons ongeoefende lopers goed te doen hoor, maar kost wat conditie. We komen aan bij de Achtermanntor, een graniettoren en een aankondiging van de Achtermannshöhe.  We lopen er doorheen en dan wordt het steeds steiler, tot we bij een plek uitkomen met wat bankjes en een schuilhut. Gelukkig is het tot nu toe droog en hebben we de hut niet nodig.

Vanaf hier gaat er een pad omhoog naar het uitkijkpunt. Het pad heeft een metalen railing, maar echt nodig zijn die niet. Ik begrijp dat het meer is om de mensen binnen het pad te houden. Zodat ze niet alles kapottrappen. Maar ja, alles is zo'n beetje graniet, is niet veel aan te vernielen... maar goed wie zal het zeggen.

Bovenop is het fris, vanwege het feit dat het er flink waait. En ook waarschijnlijk omdat er regen aan lijkt te komen. Maar je kan inderdaad alle kanten uit kijken. Heel mooi en de moeite waard. Na de afdaling (weer tot de hut) gaan we richting Oderbrück. Dat voert via een stenen pad door de bossen. Tijdens het wandelen horen we steeds stemmen en een metalig geluid. Ik tuur door de bossen maar zie echt niemand en er lijkt toch ook echt geen ander pad te zijn. Totdat Erik er achter komt dat er in de hoogspanningspalen naast het pad 2 mannen aan het werk waren. Hahaha. Geen enkel keer eraan gedacht om omhoog te kijken. Het pad is lastig lopen trouwens, want bestaat uit grote en kleine stenen en ook overal wortels van bomen. Maar goed we komen aan bij de uitspanning op het parkeerterrein van Oderbrück. Hier zijn we bij een andere wandeling ook geweest. Toen kwamen we uit een andere richting en staken daar de weg over, ook weer in een andere richting. 

Nu blijven we hier even een kopje koffie drinken en eten ondertussen ons broodje op. Het wordt steeds donkerder en donkerder en als we net de laatste slok van onze koffie op hebben, komen de eerste druppels. We kunnen onder het overhangende dak van de uitspanning schuilen en het regent even flink door. Maar het is gelukkig kort en we kunnen al snel onze terugreis aanvangen, Wat een geluk dat we precies hier waren. Schuilen onderweg was een stuk lastiger geweest. De terugweg voert weer langs de mannen in de mast en over de stenen, maar dan buigt hij af door het bos en is het een paadje van 1 voet breed en lopen we in ganzenpas tot ons beginpunt. Een mooi paadje was het, door gras, paarse en gele bloemetjes (geen idee wat het zijn) en heideachtige begroeiing. Rond kwart over 2 zijn we weer bij de auto. En droog!!

De rest van de dag ontspannen we lekker met lezen etc in ons huisje. Het blijft bewolkt, maar heel af en toe zien we ook wel de zon.