12 Augustus: Kylemore Abbey

12 Augustus

Vandaag gaan we vanuit Carraroe naar Connemara National Park. 
Het plan was om daar de heuvel "Diamond Hill" te beklimmen, maar hoewel het droog was toen we van huis vertrokken, begon het te regenen toen de Ierse bergen (The Twelve Pins) in beeld kwamen. Onderweg passeren we Kylemore Abbey en besluiten daar eerst maar eens een bezoek te brengen. Dit klooster, wat eigenlijk meer een landhuis is, is een van de drukstbezochte bezienswaardigheden van Ierland. Op veel reisgidsen en beschrijvingen van Ierland zie je hem dan ook staan. Het landhuis dateert van 1868 en is in opdracht van Henri gebouwd. Het liep niet helemaal goed af met deze rijke Brit en in 1920 trok er een groep Belgische benedictijnse nonnen in, omdat hun eigen klooster in Ieper (België) in de oorlog was verwoest. Zij hebben het huis en de bijbehorende kapel weer in een goede staat gebracht en later ook geld bijeengebracht om de ommuurde tuin in ere te herstellen. Op het landgoed was ook een meisjeskostschool gevestigd (nu niet meer volgens mij). 

We zetten de auto neer en gaan eerst naar de ommuurde tuin. Deze ligt een kleine 1,5 km verderop, dus ook een aangename wandeling er naar toe. Gelukkig is het gestopt met regenen en is de temperatuur zeer aangenaam (19-21 graden). De tuin ligt er goed bij en na alle plantjes eens goed te hebben bekeken, gaan we ook nog even koffie en thee drinken in het theehuis wat er bij staat. Vincent neemt ook nog een stuk appeltaart met warme custard, die we een beetje met zijn allen delen. 

Dan gaan we weer richting landhuis. Een paar kamers zijn vrij te bezoeken en daarna lopen we nog een stukje verder naar het kapel. Zo hebben we toch heel wat uurtjes doorgebracht en de beklimming van de heuvel laten we maar voor wat hij is. Want hoewel het droog is, zien we de bergen de hele dag toch met hun toppen in de wolken zitten. En dat "drukstbezochte" valt reuze mee, of in ieder geval hebben wij er weinig van gemerkt. 

Na het bezoek rijden we toeristische route weer terug. Daarbij komen we door een ruig landschap wat met veen is bedekt. Op veel plaatsen is het veen gestoken en liggen de plaggen te wachten om opgehaald te worden. Ook veel bloemen en schapen zijn te vinden rond de meertjes die waarschijnlijk door het turfsteken zijn ontstaan. Aan het eind van de route rijden we ons huisje nog even voorbij om naar het strand in Carreroe te gaan. Dit is geen gewoon strand, maar een strand van allemaal stukjes versteend koraal. Best wel bijzonder eigenlijk. Ondertussen was de zon flink doorgekomen en was het zo een zeer aangenaam eind van de dag.....