23 Juli - Eerste wandeling in de Harz

Vanmorgen gaan Erik en ik samen naar de bakker. We kopen broodjes voor het ontbijt, voor de lunch en ook nog iets lekkers voor bij de koffie. Maar tijdens het ontbijt besluiten we welke mooie wandeling we willen gaan maken en omdat hij vrij lang is, gaan we toch na het ontbijt al weg en wachten niet op de koffie. 

We gaan wandeling 24 doen uit ons wandelboekje. Hiervoor rijden we eerst naar Oderteich waar het startpunt van de wandeling is. Het boekje zegt dat we er 3,5 uur over gaan doen (zonder rustpauzes) en de lengte is 12,5 km. Moet kunnen denken wij. Het startpunt is bij een stuwmeer, maar deze blijkt al bijna leeg te zijn. Beetje triest wel, als je de hoge wallekanten ziet (waar het water zou kunnen staan) en dan ver daaronder het water. Of dit normaal is, weten we eigenlijk niet. Maar door de dorre bomen er om heen, heeft het een nog triestere aanblik. De dorre bomen komen trouwens niet door watergebrek. Overal hier in de Harz zie je enorme stukken bos met alleen maar dode sparren. Dit komt door een kever, die hier huishoudt: De schorskever of letterzetter. Ongelooflijk hoeveel bomen hier al aan zijn aangetast, soms zie je gewoon een heel dal met alleen maar dode bomen. Gelukkig is het wel zo, dat als je er doorheen loopt, je ziet dat er al veel nieuwe bomen opkomen. Maar het zal wel even duren voor die een mooi bos vormen. 

We lopen langs de oostoever van het meer en het is afwisselend op wortelpaden (paden die bezaaid zijn met boomwortels), loopbruggen (over stukjes moeras) en stenen. Eerst volgen we de Hexenstieg langs het water, daarna de Märchenweg naar het plaatsje Torfhaus. Die gaan we op zich niet in, maar buigen terug via de Goetheweg en de Kaiserweg (het zijn looppaden, maar hebben wel blijkbaar een naam) weer terug via Oderbruch naar het meer, waar we de westoever weer teruglopen naar de auto. We zijn redelijk kapot en denken ook dat we zeker 16km hebben gelopen en geen 12,5. Het was een mooie wandeling, maar misschien wel een beetje ver voor de eerste keer.  

Op de terugweg gaan we naar Braunlage voor boodschappen. Toch een wat grotere winkel en we moeten ook voor 2 dagen in huis halen, want hier in Duitsland zijn de meeste winkels gewoon nog dicht op zondag. In het plaatsje aangekomen moeten we wachten omdat er een flinke stoet met fanfares aankomt. Mensen met heeeeeeel veel medailles op hun borst, gevolgd door wat verklede dorpsmensen en 2 karren van plaatselijke verenigingen. Gezellig om te zien en ik vergeet heel even mijn pijnlijke voeten.