16 Juli 2019 - Voettocht naar Traben - Trarbach

De dag start wat bewolkt en fris, maar het belooft een mooie dag te worden. Rond 8 uur sta ik op, ga douchen en daarna naar het winkeltje voor verse broodjes. De klim wordt nu al steeds makkelijker. 

Na het ontbijt en het smeren van de broodjes voor de lunch gaan we op pad. Vandaag ondernemen we een voettocht naar Traben-Trarbach, dat ligt aan de voet van de berg waar wij op zitten. De toch zou 11 km moeten zijn, maar dat is dan zonder echt het plaatsje te bezoeken, dus het zal iets meer zijn. We gaan op weg en volgen de bordjes "10". Het is een mooie route, met veel vergezichten over de Moezel.

Onderweg komen we ook nog langs een vliegveldje. Er is helemaal niemand, alleen staat er een vreemd vliegtuigje op de startbaan. Waarschijnlijk is het hier op de club drukker in het weekend. Als we eenmaal richting dorp afdalen, lopen we tussen de wijngaarden. Wat staan die op een stijle helling zeg! Vincent had het ons al verteld (hij was hier met Haske in maart), maar als je het ziet verwonder je je wel hoe ze dat ooit moeten oogsten.

In het dorp aangekomen gaan we richting en over de brug. Aan de overkant van de brug is ook een winkelstraatje waar de wijnranken over de weg heen zijn gespannen. Erg pittoresk. We lunchen aan de voet van de brug aan de kant in het parkje op een bankje. Het is erg warm. De bank naast ons heeft nog wat schaduw, dus we doen ons uiterste best om de 2 oudjes die daar zitten te lunchen weg te kijken. Dat lukt uiteindelijk en dan kunnen we heerlijk daar in de schaduw onze lunch afmaken. 

De terugweg is wat lastiger. We gaan eerst even bij het station kijken. Het oude station is erg mooi. Daarna moeten we omhoog ergens. We denken de route te vinden, maar er zijn veel wegwerkzaamheden en als we al enorm ver zijn geklommen, komen we tot de conclusie dat we echt fout zitten. We lopen nog een stuk door, maar dit gaat allemaal via wijnfabrieken en is erg saai. Er zit niets anders op dan om terug te gaan naar het dorp. Als we een stukje zijn afgedaald, komt Erik op het idee om via zo'n stijle wijnveld af te dalen, naar de weg die daar onder loopt. Dat zou hoogstwaarschijnlijk de goede route zijn. Zo gezegd, zo gedaan. Het valt nog wel mee eigenlijk. Nu weten we dat het toch wel te doen is om zo te oogsten. 

Al vrij snel komen we weer de bordjes "10" tegen, gelukkig. Het is een prachtig pad door het bos en gelukkig vooral in de schaduw. Mijn nek en oren zijn al verbrand (en ik had ze nog wel ingesmeerd!). Het klimmen is af en toe wel zwaar, maar na bijna 15km te hebben gelopen zijn we weer terug. Heerlijk op ons terras, onder de parasol, met zicht op de meanderende Moezel....