Maandag 7 Augustus: Capitol Reef National Park

De camping (1000 lakes RV park in Torrey) is geboekt en de route is uitgezet. Dus we kunnen op weg naar een wat minder bekende nationale park: Capitol Reef. Nadat we de rode stenen van Arches achter ons hebben gelaten, nemen we Route 128. Dat is een mooie weg langs de Colorado rivier. Hier zien we voor het eerst ook aparte fietspaden. Verder zijn hier  ook veel campings langs de weg. Bijna de hele oever is hier camping. Trouwens, over fietsen gesproken, vaak moeten ze gewoon op een soort van vluchtstrook langs de snelwegen rijden. Levensgevaarlijk lijkt me dat. Maar goed, zoveel verkeer is er nu ook weer niet. Maar ik stel me zo voor dat er dan zo’n grote vrachtwagen langs dendert. Dat lijkt me als fietser toch niet zo fijn. Maar goed.

Na die weg rijden we kilometers lang over de snelweg door een flets en verlaten landschap. Dat is hier vaak zo: tussen de nationale parken in is het een woestenij. De tomtom wijst ons de camping, maar vlak voordat we er zijn, de woestijn hebben we nog niet verlaten, moeten we links af. Een onverharde weg op. Eigenlijk mogen we geen onverharde wegen op met de camper, maar soms vinden we dat het moet. En in dit geval doen we het voor Vincent. Hij heeft op het internet een plek gevonden waar fossielen te vinden zouden zijn. Driehonderd meter het pad op en daar stoppen we. Geen kip komt op deze weg, dus dat is geen probleem. Als we uitstappen, dan lijkt het dat er zand ligt met schelpen erin. Maar dat kan natuurlijk niet, want we zijn mijlenver van de zee. De schelpen waren ooit schelpen geweest, maar nu waren dit dus fossielen, versteende schelpen dus. En dan zo voor het grijpen. We gaan op zoek naar een mooie complete schelp en eigenlijk ook naar haaientanden die hier te vinden zouden zijn. Dat laatste lukt helaas niet. Maar we vinden wel een aantal mooie stenen. We nemen ze mee. Maar of ze ook echt mee naar Nederland gaan, moeten we nog even bekijken.

Na een lunch op deze plek gaan we weer verder en komen al snel dus in Capitol Reef National Park. We rijden nog even voorbij de ingang, want we willen eerst even inchecken op de camping. We worden hartelijk ontvangen. En om eerlijk te zijn gaat dat elke keer wel zo. En meestal  hebben ze ook alle tijd. Redelijk ontstressd zijn ze hier. Het zijn net Drentenaren…haha. De winkel bij de camping heeft ook allemaal mooie spullen, want het is tegelijkertijd een giftshop. Veel dromenvangers en sieraden van de Indianen, maar ook bijvoorbeeld een leuk IPhone oplaadsnoertje. Dit kan ik toch niet laten liggen!  Ziet er uit als een veter. Die is binnen! Daarna gaan we het park in. Het is ondertussen al 4 uur als we aankomen in het park en een wolkendek heeft zich alweer samengepakt. De druppels komen al snel daarna. Maar goed, vaak zijn de buien hier heel lokaal, dus we rijden langs het informatiecentrum het park in. Het is ook hier weer prachtig. Het rood wat we overal al gezien hebben, wordt nu doorspekt met een soort van groen/grijs, wat alles alleen maar mooier maakt. Er is maar 1 weg naar binnen en die moet je heen en terug rijden. We rijden tot het eind en bekijken alle topstukken. Aan een van de zijtakken is er een korte hike naar Cassidy Arch. En daarna rijden we echt tot het eind van de Scenic Route door het park. De verharde weg gaat over in een onverharde weg. Aan het begin van de onverharde weg staat een bord “Road Closed – Danger”. Maar de weg is op zich niet afgesloten. Er is een Duitse jongen en die zegt “Kijk, je kunt zo het bord omdraaien en dan is het “Road Open”. Tja, wat is het nou. Er lijkt geen gevaar, dus wederom negeren we alle “camper-wetten” en gaan we de onverharde weg op. Ik blijf het een beetje eng vinden, maar na zo’n 3 km komen we aan het eind waar we de auto neerzetten. Daar doen we nog een hike van 2,5 km door een ravijn. De wanden zijn zeer stijl en hoog en op een van de punten was er een enorme echo als je sprak. We lopen helemaal tot het eind en dan kon je nog 300m klimmen. Daar beginnen we wel aan, maar toen begon het weer te regenen en werden de stenen glad en besloten we toch maar terug te gaan. Nadat we weer hobbeldebobbel met de camper weer terug op de gewone weg waren, begon de zon onder te gaan. De stenen om ons heen lichten dan nog roder op. Pas na 8 uur waren we weer terug op de camping. We wilden hier spareribs gaan eten in het restaurant, maar helaas waren we te laat. Dan maar de gekochte bierworsten en gebakken aardappelen. Ook lekker! Erik gaat vandaag even 2 wasjes draaien. We hebben een rol quarters en wasmiddel gehaald, dus dat gaat lukken. Best lastig om al die rode steengruis uit je kleding te halen. Wel stoot Erik tijdens het eten heel hard zijn teen. Hopelijk is er niets gebroken. Ik moet er nog even niet aan denken dat ik met de camper moet gaan rijden!

PS. Vandaag hebben in de ravijn vleermuizen en zelfs een kolibri gezien. Allebei helaas te snel om op de foto te vangen.