Zondag 30 juli: Joshua Tree National Park

30 juli:  Het is een kleffe nacht, best warm in zo’n camper als de buitentemperatuur maar niet onder de 30 graden lijkt te zakken. Rond 7 uur sta ik op en het is (natuurlijk) weer prachtig weer en blijkt onze camper de ochtendzon te ontwijken door de lange schaduwen van de beplanting achter ons. Fijn! Nadat we ons allemaal hebben gedoucht, gaan we ontbijten aan de picknick tafel die hier bij elke campingplaats lijkt te horen. Heerlijk. Gisteren hadden we een broodrooster aangeschaft omdat we al wisten dat we vaak oud of supermarkt brood zouden moeten eten en dat is toch een heel stuk smakelijker als je dat even eerst roostert. Het is al na tienen als we de camping verlaten en op weg gaan naar Joshua tree. Wel even onderweg tanken (de 2e keer al) want zo’n camper slurpt wel echt benzine. We gaan eerst naar Black Rock, want wij dachten daar de camping te gaan nemen en dan dus vroeg inchecken en een plekje reserveren. Hoe ontgoocheld waren we toen we merkten dat de camping daar helemaal niet meer “open” was. Je mocht wel staan en dan zelf geld in een envelop zetten, maar het hoogseizoen was hier van oktober tot mei. Dat snappen we ook wel, want het is er echt gloeiend heet. We besluiten toch maar een hike te gaan doen hier. Iets meer dan 3km, dat moet toch te doen zijn. Dat was het ook wel, maar door de hitte en geen schaduw en ook nog eens midden op de dag, was het bijna onhoudbaar. Gelukkig waaide er nog een stevige bries die onze zweterige lijven iets afkoelde. We besluiten dat we hier toch niet willen blijven en rijden door naar de noordkant van het park. Hier komen we pas echt het park in en moeten echt langs een mevrouw die onze parkpas wil zien etc. Na af en toe stoppen bij mooie plekjes komen we uiteindelijk in “Hidden Valley” aan. Nou ja, “hidden” was hij natuurlijk niet meer, want het werd keurig met bordjes aangegeven. Hier maken we weer een wandeling van zo’n 1 mile. Ook weer erg warm, maar de omgeving was hier zo adembenemend mooi, dat de hitte niet eens opviel. Tot er opeens een onweersklap hoorbaar is. Even schrikken. Een donkere wolk hangt boven ons. Gelukkig valt er niets uit tijdens onze wandeling en horen we alleen nog 1 onweersklap aan het eind. Wel ruiken we dat het ergens regent. Raar is dat, dat je weet hoe regen ruikt….Pas als we weer bij de camper zijn en richting uitgang van het park rijden vallen er druppels en dan opeens zijn er op de weg enorme plassen zichtbaar. Er is dus wel heel veel gevallen, maar niet op ons! We rijden het park uit bij het plaatsje 29 Palms. Ooit was dit misschien een bloeiende plaats, maar nu veel leegstand en best wel verpauperd. Toch vinden we hier een prima campingplek en na het borrelen rijden we terug naar het plaatsje, want daar zijn veel eetgelegenheden. We eten bij “Denny’s”, een fastfoodketen hier in Amerika waar je eten wel gewoon uitgeserveerd wordt. Prima zo. Helaas hadden we gisteren en vandaag geen wifi op de plek, dus hoop ik dat ik straks bij de receptie die wel naar jullie geüpload krijg. Morgen route 66!